అంటు

6/28/02
ఎవరైనా ఒక మెచ్యూర్డ్ understanding తో ఒక మాట మాట్లాడితే, ఒక ఆధ్యాత్మిక
స్పృహతో కూడిన రచన చేస్తే, లేదా జిజ్ఞాసాత్మక భావన వెలిబుచ్చితే చాలు -
ఇంక వాళ్ళు జీవితమంతా అదే రకమైన అండర్ స్టాండింగ్ తో ప్రవర్తించారనీ,
వాళ్ళు మాట్లాడే ప్రతి మాట లోనూ ఈ మెచ్యూర్డ్ స్పిరుట్యుయల్ క్వెస్ట్
ఉండాలనీ ఆశించడం… ఒక ఉన్నతరూపం ఊహించుకొని దానికి కొంచెం భిన్నంగా
జరిగితే భంగ పడి, బాధ పడడం.. ఒక్క మంచో చెడ్డో జరిగితే చాలు - ఇక
దాన్ని జీవితం మొత్తానికీ అంటగట్ట ప్రయత్నించడం, వాళ్ళని దాన్ని బట్టే జడ్జ్
చెయ్య బూనడం - ఇదంతా తప్పని తెల్సు. అయినా మనసు ఆ ఇమేజ్
వదలలేక మళ్ళీమళ్ళీ అదే చేస్తూంటుంది.
వైరుధ్యాల కోసమే వెయ్యికళ్ళతో ఎదురుచూడడం వల్లా ?