సాయంకాలం

April 11th, 2004

ప్రశాంతమయిన సాయంకాలం యొక్క వాసన పీలుస్తూ, తెల్లగా ఉన్న ఆకాశాన్ని చూస్తూ - బాల్యపు ఇంటి వాతావరణాన్ని గుర్తుకు తెచ్చుకుంటూ ఉంటుంది మనసు. కంది పచ్చడి రుబ్బుతున్నట్లు గానో , కాగుతున్న పులుసుని కుంపటి మీద కలియ బెడు తున్నట్లు గానో దృశ్యాలు మెదులుతూ ఉంటాయి.
// ఏమీ చెయ్యకుండా కూర్చోవాలనిపించడం ఒక మానసిక ధోరణి అయ్యుండవచ్చు. ఇతరులకి ఇబ్బంది కలిగించనంతవరకూ ఇది ఎందుకు అవమానకరంగా పరిగణింపబడాలో తెలియదు.
// మిగతా విషయాలన్నింట్లోనూ ఉండే పైసా బుద్ధి పుస్తకాలకి సంబంధించినంత వరకూ మాయమవుతుంది. అసలు ఏదో డబ్బు అన్నది మన దగ్గర్నించి పోతుందన్న విషయం పూర్తిగా మరుగున పడి, పుస్తకం మన దగ్గరుండడమో, లైబ్రరీ లోనో, మితృడి దగ్గరో ఉండడం లో మన పాత్రో అత్యంత సహజంగా తోస్తుంది.
// గరిక గడ్డి, పేడతో నిండిన మట్టి వాసన, పల్లెటూర్లో పక్కగా, ఒంటరిగా నుంచున్న మేడ మెట్లు, సాయం సంధ్య వేళ వీధిలో కుందుళ్ళు ఆడుకుంటున్న పిల్లల్ని అన్నానికి రమ్మని కేక వేసే అమ్మలు..